Triada harmoniczna Triada harmoniczna jest to grupa trzech podstawowych trójdźwięków występujących w obrębie określonej tonacji. Trójdźwięki te zbudowane są na I, IV i V stopniu danej gamy i nazywają się odpowiednio: tonika (trójdźwięk toniczny), subdominanta (trójdźwięk subdominantowy) i dominanta (trójdźwięk dominantowy). Oto ich oznaczenia:
T - tonika, S - subdominanta, D - dominanta.
Akordy budowane są tercjowo, tzn. kolejne składniki akordu są dodawane co odległość tercji w obrębie danej gamy. Jako że w tej chwili interesują nas jedynie akordy triady, spójrzmy na przykład tych trzech akordów zbudowanych na odpowiednich stopniach gamy c-dur:
Każdy z akordów triady pełni określoną funkcję w sekwencji harmonicznej. Tonika jest elementem centralnym - to wokół niej koncentruje się cała fraza i z reguły to właśnie ona rozpoczyna i kończy daną frazę. Dominanta zmierza do toniki (posiadając dźwięk prowadzący, który w naturalny sposób dąży do rozwiązania w tonice) i jest elementem dominującym (co wynika z nazwy), subdominanta jest natomiast wyprzedzeniem dla pozostałych akordów.
Ciekawy efekt uzyskujemy w momencie obniżenia tercji w subdominancie. W takiej sytuacji subdominanta ma tendencję do rozwiązania w tonice, co w konfrontacji z dominantą daje nam podobne zmierzanie do toniki, lecz nieco innego charakteru.
Powszechnie stosowany jest akord dominantowy septymowy, który powstaje poprzez dodanie jeszcze jednej tercji (od tonu podstawowego dzieli ją interwał septymy). Mamy teraz czterodźwięk silnie domagający się rozwiązania, którym z reguły jest tonika.
Zależności pomiędzy akordami triady umożliwiły stworzenie pewnych logicznych konstrukcji harmonicznych, zawierających następstwo kilku akordów. Szczególnie charakterystyczne są kadencje, czyli mówiąc krótko zakończenia sekwencji muzycznej w pewien schematyczny sposób. Najbardziej typowa forma kadencji to przejście z D do T. Forma bogatsza to użycie sekwencji S - D - T.
