Pięciodźwięki
Rozpatrując akordy zawierające więcej niż cztery składniki (oczywiście zbudowane tercjowo) trzeba zaznaczyć, iż istnieje pewna różnica pomiędzy traktowaniem kolejnych (po czwartym) składników akordu w akordach tonicznych i dominantowych.
W akordach tonicznych dźwięki składowe są dźwiękami tonicznymi (nie rozpatrujemy tu czterech pierwszych, czyli prymy, tercji, kwinty i septymy) i w rzeczywistości są w stosunku do podstawy akordu sekundą (a nie noną), kwartą (a nie undecymą) czy też sekstą (a nie tercdecymą). Zatem piąty składnik akordu nie jest w przypadku akordów tonicznych noną, lecz sekundą. Jest to istotne w przypadku odczytywania zapisu symbolicznego akordów, gdyż np. widząc zapis c6 wiemy, iż jest to akord toniczny, z tym że nie posiada on septymy wielkiej, nony i undecymy. Składnik tercdecymy pełni tu jednak funkcję seksty.
Można spotkać różne formy zapisu akordów, i tak akordy toniczne mogą być zapisywane bez uwzględnienia powyższych zasad, jednak i tak odczytanie symboli nie powinno stanowić tu większego problemu.
W przypadku akordów dominantowych natomiast każdy kolejny (po czwartym) składnik wielodźwięku jest elementem dominantowym, przez co jeszcze bardziej podkreśla ich dominantowy charakter. Zatem zapis c13 odnosi się do akordu dominantowego. Jak widać poniżej akord ten zawiera septymę małą (charakterystyczną dla akordów dominantowych), nonę, undecymę i tercdecymę.
Oczywiście zagranie na gitarze siedmiodźwięku jest raczej trudne ;) lecz nas interesuje teraz jedynie teoria.
W zapisie składnika nonowego stosuje się cyfrę 9. W przypadku nony małej może to być 9-, a gdy mamy nonę zwiększoną - 9+. Nona zwiększona istnieje jedynie w przypadku akordów durowych, natomiast w molowych jest ona po prostu tercją małą.
